Tekst: Joachim Botter
Bijna alle prijzen? Nou ja, bij lange na niet natuurlijk. Met 108 deelnemers verdeeld over 14 groepen werden namelijk in totaal 42 bekers in de vorm van vuurtorens uitgereikt. Een beetje veel voor Dylan, Henry, Jeroen, Melvin en Simon. Maar de grote wisselbokalen voor winnaar A-groep en beste persoonlijke prestatie gingen naar Leeuwarden! En de eerste prijs in het Ouder-Kind toernooi… bijna. Lees hieronder alle hoogtepunten in een extra lang verslag.
Een warm welkom
Een must play; zo werd dit tweede toernooi in de GP-cyclus gepresenteerd. Dit had niet zozeer te maken met de aanraken-is-zetten regel, als wel met de unieke ervaring van het schaken op inmiddels de 7e editie van de Lytje Willem Grand Prix. Vernoemd naar de beroemdste inwoner van het Friese eiland. En het is inderdaad ook bijzonder om samen met het gros van de concurrenten met dezelfde boot naar het strijdtoneel af te reizen. Ik zag aan boord al groepjes schakers uit Hoogeveen, van SC de Paardensprong, Matadoren en Ten Boer. Het aantal deelnemers uit Friesland was wat aan de lage kant, maar toch zag ik enkele spelers uit onder andere Buitenpost en Gorredijk op de lijst staan.
Aangekomen op Schiermonnikoog kregen we meteen een warm welkom door Lytje Willem himself, waarna we ons te voet, per bus of op de fiets naar de locaties begaven. Hier waren traditioneel voor iedere deelnemer toernooishirts als aandenken klaargelegd. De ceremoniële opening werd verricht in locatie de Stag, waar de groepen C tot en met H speelden. Hier schaakten Melvin, Henry en Jeroen en was Migchiel tafelleider bij groep E.
Vervolgens verhuisden de andere schakers naar hotel van der Werff waar de groepen I tot en met N speelden in een zeer sfeervolle ruimte. Voor groepen A en B met Simon en Dylan werd de iets intiemere serre gereserveerd. Dan volgen nu de scores per speler.
Simon, 4e plaats groep A
In groep A was onze eigen Simon Botter de favoriet. In de eerste ronde stuitte hij echter op het koningsgambiet, dat hij nauwelijks kent. Hoewel hij zich hier nog aardig uit wist te redden, ging hij onder tijdsdruk in het eindspel onderuit. Dit gaf een dusdanige deuk in zijn zelfvertrouwen dat in hij ronde twee meteen een loper blunderde. Een neerwaartse spiraal dreigde. Vorig jaar voltrok op Schier bijna hetzelfde drama, waarna hij met slechts een halve punt naar de wal terugkeerde. Dit keer wist hij zichzelf te herpakken en scoorde in de volgende drie rondes 2,5 punt. Waaronder een remise tegen de uiteindelijke winnaar. En zo bleef de ego- en ratingschade enigszins beperkt.
Melvin, 2e plaats groep H
Melvin Roersma had in groep H een veel betere ervaring onder ratinggenoten dan onlangs in de halve finale NK-D teams. Hij startte in ieder geval met een winst en dat is altijd fijn. Uiteindelijk wist hij in de plus te eindigen met 4 uit 7 en dat was goed voor een tweede plaats en een mooie rode vuurtoren!
Jeroen, 3e plaats Groep G
Het toernooi van Jeroen Botter verliep ongeveer zoals dat van Melvin. Hij startte in groep G met een winst en wist in de loop van de middag 4 punten, een tosti, heel veel limonade en een high five van Lytje Willem te scoren. Vuurtoren voor Jeroen!
Henry, 1e plaats groep F
In groep F leek Jesse Kooke van Staunton met 6 uit 6 partijen eenvoudig met de winst weg te lopen. In de zevende en laatste ronde stuitte hij echter op een andere speler uit diezelfde groep met ook 6 punten: niemand minder dan Philidoriaan Henry Zeng! Hoewel vader Ming niet durfde te kijken, zag ik met een schuin oog op de livestream Henry verschrikt naar zijn hoofd grijpen (5:00:50, onderin beeld). Aan Henry’s snel herstellende lichaamshouding te zien leek zijn tegenstander echter niet de beste tegenzet te vinden en nog geen dertien minuten later zagen we hem vrolijk de zaal uit huppelen. Zeven uit zeven! Heel knap gespeeld en een vuurtoren voor jou!
Dylan, 1e plaats groep A, toernooiwinnaar
Als beginnend trainer van de beginnende schakers in stap 1 had ik geen pupillen die ik in de gaten kon houden en was ik dus vooral als schaakouder van Simon en Jeroen aanwezig. Als een veerboot heen en weer pendelend tussen de locaties. Daardoor kreeg ik vrij laat door dat Dylan Roersma het eigenlijk heel goed deed! Dylan is niet iemand van de praatjes of het grote gebaar en laat zogezegd zijn schaak voor zich spreken. En dat deed hij door de eerste drie rondes op rij te winnen. Pas in ronde vier speelde hij remise tegen Simon, waarna hij ronde vijf weer keurig won. Een score van 4,5 uit 5 dus en daarmee overtuigend winnaar van dit prestigieuze toernooi!
Dylan Roersma op het erepodium
De prijsuitreiking in de Stag was vervolgens een zeer feestelijke happening. Toen Lytje Willem de zaal betrad steeg er een luid gejuich op en iedereen die het wilde kreeg een high five. Wie zou er toch in dat pak zitten, de burgemeester?
Zoals al beschreven wonnen de jongens in de hierna volgende prijzenregen een paar mooie bekers. Maar er was traditiegetrouw nóg een wisselbeker te vergeven: de prijs voor beste persoonlijke resultaat. Oftewel, de speler die het verst boven zichzelf uitsteeg tijdens het toernooi. En dan is het handig als je erg klein bent en een groot talent hebt. U voelt hem al aankomen: dankzij een whopping w-we score van 3,53 ging Henry Zeng er ook met deze prijs vandoor!
Henry Zeng, beste resultaat van de dag
En na deze roerige dag gingen de meeste spelers moe, maar voldaan op huis aan. Wij bleven echter nog een nacht op het eiland. Want op de zondag… was het Ouder-Kind toernooi.
OUDER-KIND TOERNOOI
Sven en Dylan vs Joachim en Simon
Na een verkwikkende nachtrust in de kampeerboerderij van de familie Hagen, stonden we toch best wel weer vroeg op. Om 9.20 uur werden we namelijk verwacht in de Tox Bar voor het volgende evenement in ons schaakweekend. De afgelopen weken had ik als voorbereiding flink wat potjes rapid en puzzle races op chess.com gespeeld. Misschien zou het helpen. Ik hoopte vooral dat ik mijn teamgenoten Jeroen en Simon niet zou teleurstellen.
Spanning en twijfel
In ronde 1 begon ik met zwart tegen de 10-jarige Lieke. Zij had Jeroen al eens verslagen in de GP van Hoogeveen, dus ik was op mijn hoede. Ik denk dat ik de opening prima speelde, want ik stond al snel twee paarden voor. Maar zo’n over-het-bord partij is toch anders dan een potje online. Terwijl ik rondkeek op mijn bord viel het me opeens op dat hoe meer stukken je hebt, hoe meer stukken je moet verdedigen. En terwijl Liekes dame van links naar rechts over het bord schoot, begonnen steeds meer stukken van mij goed verdedigd, maar op de rand van het bord te raken. Ik vroeg me af waarom mijn tegenstander toch zo zelfverzekerd bleef en opeens bleek ik nog maar één paard voor te staan. Ongemerkt bekroop me de gedachte dat ik mogelijk niet meer wist hoe je een partij moest winnen… Was ik wel bestand tegen de wedstrijdspanning? Volgens Simons evaluatie achteraf was ik duidelijk aan het klooien. Uiteindelijk wist ik toch een dameruil af te dwingen en kon ik in een wat overzichtelijker stelling de winst binnenhalen. Jeroen had al van Liekes moeder Gerda weten te winnen, dus we stonden meteen gedeeld bovenaan. De kop was eraf, maar het zweet stond op mijn voorhoofd.
Wat te doen, wat te doen? Jeroen kijkt verontrust toe vanaf de zijlijn
Leeuwarden boven
De tweede ronde tegen schaakvader Arthur begon prima. Ik kwam vrij snel een pion voor te staan, maar verloor na een röntgen-aanval de kwaliteit. Als trainer van stap 1 heb ik de terminologie al aardig onder de knie. Volgens Simons professionele oordeel was ik echter weer aan het klooien. Uiteindelijk vond ik toch maar mooi mat in 1 met een paard, toren en pion. Rechtstreeks uit een puzzelrace! Simon won ook van zoon Tigran en dus stonden we nog steeds bovenaan.
Over ronde drie ben ik het meest tevreden. Ik speelde remise tegen Kaj, een speler uit de A-groep. Volgens mij deed ik dat vrij netjes, want Simon complimenteerde me na afloop en zei glimlachend dat ik waarschijnlijk wel een rating van 1700 zou kunnen halen. “Goed geschaakt, papa!” Ook Simon won weer en ondanks het verlies van een halve bordpunt stonden we nog steeds bovenaan, nu ongedeeld.
Hoe goed het andere Leeuwarder team het deed, ontdekten wij in ronde 4. Zeer goed! Sven en Dylan stonden namelijk ongedeeld tweede. Erg knap, want Sven heeft helemaal geen wedstrijdervaring. Aan de andere kant helpt het vast om samen met de kersverse kampioen een toernooi te spelen; dat straalt toch een beetje op je af. Zelf was ik ooit de beste schaker van mijn basisschool, eind jaren tachtig, én ik ben de trotse bezitter van een Koningsdiploma. Dat gaf me het voordeel in de partij tegen Sven. Simon en Dylan speelden wederom remise, dus team Botter won. We stonden nog steeds bovenaan, nu zelfs met een matchpoint voorsprong op de nummer twee. Nog één ronde te gaan.
Niet slecht voor een oudje
Op ronde vijf kijk ik dan toch met enige smart terug. Het is geen schande om als pas herintredende schaker van een sterke jeugdspeler als Bram Baarspul te verliezen, maar de eerste plaats leek erg lang binnen handbereik. En ik vond dat ik toch wel minder passief had kunnen spelen.
Ook Simon moest in deze ronde het onderspit delven tegen de sterke jeugdtrainer Vincent Valens. Nu zouden kwade tongen kunnen beweren dat Vincent mogelijk alleen op basis van zijn rating is gerekruteerd, maar dat werpen wij verre van ons. Naar mijn inzicht hadden we het op zet 1 nog in eigen hand en Simon geloofde tot de laatste seconde nog in een mogelijke overwinning. Een kansrijker scenario had ik aan het begin van de ochtend in ieder geval niet voorspeld. 
Vincent Valens, Simon Botter en de pion op a5 die Simon had willen slaan
Ik kreeg van Bram ook een aardig compliment: ik was de sterkste volwassene tegen wie hij die dag had geschaakt. Een paradoxale opmerking die raakt aan wat ik vanaf ronde 1 al bemerkte. Ondanks de wijsheid der jaren en al het verzamelde verstand van de ouderen is het de schakende jeugd die het klappen van de zweep kent; ervaren strijders die wekelijks of dagelijks tot de laatste zet voor de winst gaan. Oftewel, leeftijd doet er niet toe, inzet wel. En dan is het inderdaad heel knap van de gelegenheidsschakers, thuisschakers en voormalige beloftes om toch ook eens een teen in dat woelige water te steken en dan een puntje, halfje of desnoods een pionnetje van de tegenstander proberen af te snoepen. Want, om een opmerking van Vincent nog eens aan te halen “de beste stuurlui staan aan wal”. En dat is waar wij naar terugkeerden die middag.
Natuurlijk werd er op de terugtocht geschaakt, Melvin en zeehond kijken goedkeurend toe
Foto’s: Joachim Botter, Vanessa Roersma, Ming Zeng, Martijn Hardeman/Nosbo