Vlnr: Jim, Simon, Melvin en Dylan. Voor: Henry. Achter: Migchiel.
De jongens van Philidor D1 hadden in mei al bewezen dat ze zelfs met één speler minder met gemak de tweede plaats konden halen in de voorronde. Vervolgens werden ze in oktober overtuigend tweede in de halve finale. Maar dan nu: de finale van het NK teams tot en met 12 jaar, meesterklasse D. Hoe zouden ze het er vanaf brengen tegen de sterkste teams van Nederland? Zou er plaats zijn voor Philidor 1847 op het erepodium? Zes ronden lang mochten Dylan, Simon, Jim, Melvin en Henry hiervoor strijden.
Serene stilte
Zaterdag 7 december waren wij te gast bij de Muider Schaak Kring in Muiderberg voor de finale van het Nederlands Kampioenschap D-teams. De organisatie had tijdens de wedstijden de wind er goed onder. Er heerste een serene stilte in de zaal en spelers die klaar waren met hun partij werden vakkundig buiten de zaal gehouden tot de volgende ronde. Zelfs de trainers werden op een behoorlijke afstand gehouden. Prima omstandigheden om te schaken dus. Hoewel fotograaf Harry Gielen hier prachtige foto’s van heeft gemaakt, waren de partijen zelf helaas minder goed te volgen. Vooral borden 1 en 2 waren niet goed te zien. Wat er in de partijen gebeurde kon later slechts fragmentarisch gereconstrueerd worden met coach Migchiel. Speltempo (20+5) was ook te kort om te noteren, dus enkele liveborden hadden hier toch wel uitkomst kunnen bieden. Pokerface
Uitslagen verkreeg ik dus vooral uit mondelinge overlevering van de jongens. Of soms non-verbaal. Bij winst kwamen ze vrolijk aangehuppeld of gerend, vooral de ‘jongeren’ Henry en Jim. Dylan komt standaard met een pokerface uit de speelzaal, alleen zijn moeder kan dan aan hem zien wat de uitslag is. Ook zijn broertje Melvin laat ons altijd even raden. Simon komt met een duim omhoog bij winst en bij verlies met een afgeratelde verklaring “…ja ik had gewoon paard e5 niet moeten toestaan dan had ik nog wel een goede positie gehad wat was zijn rating zijn en er nog pepernoten?”
Er is meestal weinig plaats om te relaxen bij drukke toernooien, maar dit keer hadden wij bijna een halve zaal voor onszelf!
Ronde 1
De avond van tevoren hadden we al gelezen dat ronde één tegen Volewijckers D1 zou zijn. Op papier niet de sterkste tegenstander, dus dat zagen we met vertrouwen tegemoet. Simon Botter (bord 2) vestigde in ieder geval een dagrecord met zijn partij: van nul tot schaakmat in tien zetten. De broers Dylan Roersma (bord 1) en Melvin Roersma (bord 4) liepen vervolgens tegen een verlies aan, waarna Jim de Wit (bord 3) de stand weer in evenwicht bracht: 2 -2. Niet een daverende start, maar toch opluchting dat we een matchpunt hadden. Gelukkig had Simon zijn tien zetten onthouden en na een korte analyse bleek dat hij daar toch wel mazzel mee had gehad:
Simon wint met wit, maar wat had zwart op zet 9 moeten doen?
Ronde 2
In de tweede ronde nam Henry Zeng bord vier over van Melvin en scoorde meteen een mooie overwinning. Na remises van Simon en Jim en de volle punt van Dylan scoorden we tegen Magnus Leidsche Rijn de eerste winst: 1 – 3. Dat ging al beter.
Ronde 3
Op Eigen Wieken D1 bestond voor driekwart uit de kersverse kampioenen van OEW E1, maar zij kwamen vandaag tegen ons D1 net een punt tekort: 2 ½ – 1 ½ Wederom winst voor Philidor en we stonden inmiddels hoog op het scorebord!
Ronde 4
In ronde vier kwamen wij de uiteindelijke winnaar tegen. Helaas, dat waren wij niet zelf. In de halve finale in Hoogkerk had ESV D1 ons al eens verslagen en ook nu wisten wij ze niet te stoppen: 1 – 3. Alleen Jim wist te scoren. We daalden even af naar de zesde plek, dus vanaf nu mocht de turbo aangezet worden.
Ronde 5
De een-na-laatste ronde. De jongens zetten nu alles op alles en dat werd beloond met een 1- 3 zege op Almere D1. We stonden nu vierde, maar na enig rekenwerk bleek het erepodium alleen theoretisch nog haalbaar.
Ronde 6
Na ronde zes wisten we ondanks verlies van 3 -1 tegen HMC D1 toch nog de vierde plek te behouden. Een prima plek, een prachtige plek zelfs. Maar – helaas – geen beker.
Steeds beter
Resumerend kunnen we stellen dat Philidor D1 het heel goed gedaan heeft. Simon heeft 4 punten gehaald, maar vooral de laatste twee partijen waren belangrijke overwinningen voor hem. Dylan scoorde slechts 2 punten op bord 1. Dat hij daarmee toch een TPR boven zijn rating scoorde laat wel zien hoe sterk zijn tegenstanders waren. Dit was overigens het laatste jaar voor Dylan in de D-jeugd, vanaf 1 januari hoort hij bij de C-tjes. Melvin heeft helaas niet weten te scoren op bord 4. Op zich geen schande, zijn tegenstanders waren gemiddeld zo’n 300 punten sterker, dus hier kun je alleen maar van leren. Deed Henry het al goed in de halve finale, vandaag bleek hij alwéér een stuk sterker. Twee uit vier gescoord, maar nu tegen tegenstanders boven de 1700! Jim was onze constante. Net als in de E-finale haalde hij 4,5 punten op en werd daarmee wederom topscorer van ons team.
En hiermee eindigt voor KSC Philidor 1847 de jeugdclubcompetitie 2024/2025. Met twee teams in de finales van zowel de E als D jeugd kunnen we zeggen dat we uitstekend gepresteerd hebben. En ook kunnen we zeggen dat we een paar grote talenten in huis hebben. Vanuit de interne competitie lijken echter ook andere schakers zich te roeren. Steeds meer kinderen doen mee aan de GP’s in de regio en winnen daar ook prijzen. Staan wij volgend jaar misschien wel met twee D-teams in de finale? Of, beter nog, zien we komend jaar een gloednieuw C-team onder aanvoering van Dylan Roersma?
Tekst: Joachim Botter
Foto’s: Harry Gielen (en Joachim)
Mooi werk!